اختصاصی ترنم شعر/ یادداشت عبدالجبار کاکایی به مناسبت چهارمین سالگرد درگذشت «حسین آهی»
هفتم مرداد ماه سالروز درگذشت حسین آهی است. شاعر و پژوهشگری که برای اهالی ادبیات بسیار نام آشنا و بزرگ است. پژوهشگری که در 18 سالگی به دلیل علم و دانش بالای ادبی، مورد تحسین بزرگانی چون شفیعی کدکنی، اخوان ثالث و بهاالدین خرمشاهی قرار گرفت.
عبدالجبار کاکایی که از ترانه سرایان، شاعران و اساتید حوزه ادبیات است به مناسبت چهارمین سالروز درگذشت یار دیرینه‌اش، «حسین آهی» یادداشتی نگاشته و آن را در اختیار ترنم شعر قرار داده است که در ذیل می‌خوانید؛
«با حسین آهی معاشرت داشتم. نکته‌یاب و نکته‌بین و بیشتر از هر دو انسان وارسته، بی‌تعلق و رها از دست جاذبه های عالم حس…
نشنود آن نغمه ها را گوش حس
کز ستم‌ها گوش حس باشد نجس
و حسین آزاد بود از تعلقات رایج جهان اطرافش. توغل در متون، استغراق در مباحث فنی و ادبی و التزام به عالم معنا از ویژگی هایش بود. شاید نیم روز بر سر یک بیت حافظ تامل می‌کرد و استدلال می‌آورد بی خستگی و ملالت، تماشای حسین به دنیای اطرافش رشک برانگیز بود.
هم از علوم مدرسی و کلاسیک ادبی بهره داشت، هم از ذوقیات و عوالم معنوی. هم مردم دار و مردم دوست بود، عجیب این که با وجود کثرت خیال‌ها و عوالم ادبی و مشاغل معمول و رایج اهل علم از جزئیات زندگی آدم‌های اطرافش بی خبر نبود. گاهی شاهد بودم غم سفره ی مردم بحث ادیبانه‌اش را به حاشیه می‌برد، دست به پیشانی می‌زد و اشک هم می‌ریخت،
سال ۹۶برای تولدم در شهریور ماه شعری گفت که به سنت اخوانیات پاسخی دادم.
پاسخم این شد:
آه ازین عشق که در آهی ماست
رشک اوراد سحر گاهی ماست
خجل از سکه سرخ سخنش
برق بی رونق دهشاهی ماست
نی نوازی که به الهام ضمیر
نفسش پرده ی آگاهی ماست
زیرکی می طلبد فهم بلند
که اگر نیست ز کوتاهی ماست
مرجع معتبر حاجت خلق
شمس دیوانی و درگاهی ماست
عیبش این است که در وقت سخن
زلفش آیینه ی گمراهی ماست
حسنش آن است در اظهار ادب
آمر خويشتن و ناهی ماست
عیب و حسنش که شناسد جز او
که دلیل هنرش آهی ماست»
عبدالجبار کاکایی/ مردادماه 1402
