نبض ناکوک کتابی که تولد، زندگی و مرگ را سراسر زندان می‌داند

اختصاصی ترنم شعر/ دکتر مهران نجفی پژوهشگر حوزه فلسفه در یادداشتی که در اختیار ترنم شعر قرار داده به نقد و بررسی مجموعه شعر نبض ناکوک اثر سیدحسین ابراهیمی پرداخته است که در ذیل می‌خوانید:

موضوع این نوشتار معرفی کتاب «نبض ناکوک» اثر آقای «سیدحسین ابراهیمی» است. اثر مذکور در ۷۵ صفحه، قطع رقعی توسط انتشارات فصل پنجم به چاپ رسیده است. طرح روی جلد کتاب که مُلهم از نام آن است، توسط سرکار خانم الهام آیتی نگارگری شده است.

این مجموعه در ۳۲ غزل، موضوعات متنوعی همچون عشق و فراق، تنهایی، پیری، اسارت و مسائل اجتماعی را در برمی‌گیرد. شاعر در اکثر غزل‌ها، با بهره‌گیری از صنعت تکرار واژه‌ها و جا به جایی عبارات، بدون آنکه ملالی را بر خواننده تحمیل کند، تصویرهای بدیعی ارائه می‌دهد.  او با ترکیب واژگان ساده و رایج، فضای خیال‌انگیزی برای مخاطب ایجاد می‌کند. به نظر می‌رسد، خصیصه‌ی اصلی این اثر، ابداعات هنری با استفاده از مفاهیم معمولی است.

شاعر از اشیای ساده و کم‌اهمیتی همچون عصا، استکان، دوربین، چمدان و… الهام می‌گیرد و با زبانی سهل و روان ترکیب‌های مختلفی از واژگان را در کنار یکدیگر تکرار می‌کند. ما حصل این فرآیند، صورت‌هایی خیال‌انگیز است که از بطن همین زندگی روزمره به وجود می‌آید.

 از آنجا که بررسی همه‌ی ابعاد کتاب، با هدف این گزارش اجمالی سازگار نیست، می‌کوشیم توضیح مختصری از یکی از مباحث این مجموعه تقدیم مخاطبین کنیم، چنان که فرموده‌اند «آب جیحون را اگر نتوان کشید/ هم ز قدر تشنگی نتوان برید».

موضوع منتخب این سطور مبحث «تنهایی بشر» است. معنای تنهایی روشن است و نیاز به تحدید منطقی ندارد. هر شخصی در زندگی فردی، کم و بیش این احساس را تجربه نموده است. همه‌ی ما حالتی را تجربه نموده‌ایم که در آن از حضور فیزیکی و یا معنوی دیگران بی‌بهره هستیم. تنهایی را می‌توان در دو ساحت روحی و جسمی تعریف نمود. تنهایی روحی، احساس خلأ درونی است که به واسطه‌ی عدم ارتباط مؤثر بین افراد شکل می‌گیرد، در حالی که تنهایی جسمی، همان غیبت فیزیکی دیگران است.