داوود جهانوند شاعر، منتقد و معلم طبق رسم هرساله در روز اول دی ماه یادداشتی درباره فروغ فرخزاد منتشر کرده است که در ذیل می‌خوانید:
«امروز، روز اول دیماه است
نمی‌دانم در بلبشوی این دنیا، در این آوردگاه مرگ و زندگی، در این تداوم اندوه و تشویش، شوقی برای تکرار این عهد چهار_پنج ساله هست یا نه!
چند سالی است به همراهی دوستانی عزیز، روز اول دیماه را به نام عزیز “فروغ فرخزاد” گرامی می‌داریم. آن شاعری که گریزش از ابتذال و نفرتش از پستی و دورویی، تنها و یگانه و دیوانه‌وار زیستنش، بی‌پروا عشق آزمودنش، بی‌تکیه‌گاهیِ جان‌کاه را تاب آوردنش، او را از میان هم‌روزگارانش برکشید و در ساحت رفیعی از آزادگی و آزادی نشاند که خطر کردن در آن ساحت کار هر انسان میان‌مایه‌ای نبود. ” آری فروغ در افشای ساحتِ نفسانی خویش خطر کرد و این عرصه، ارجمندترین عرصه‌ی خطر کردن آدمی است …” (۱)
“برای شاعر حقیقی، ره‌آموزِ حقیقت، عقل نیست، تنفس است. و در ساحت نفس، آن‌چه در وهم و خیال پیش می‌آید، با آن‌چه در عالم واقع اتفاق می‌افتد، برابر است، فروغ فرخزاد در ساحت نفس به سر می‌برد و از کودکی تا مرگ از این ساحت بیرون نیفتاد و به عقلِ کارافزا هبوط نکرد. شاعری که در ساحت نفس زندگی می‌کند، در چشم نزدیکان خویش کودک می‌نماید و در چشم بیگانگان دیوانه! ” (۲)
زمان گذشت
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
ساعت چهار بار نواخت
امروز روز اول دی ماه است
من راز فصل‌ها را می‌دانم
و حرف لحظه‌ها را می‌فهمم
بواسطه‌ی همین چند سطر از شعر ایشان، روز اول دیماه بیشتر و پیشتر از روز تولد و یا روز مرگش، او را به یاد من می‌آورد.
و من امسال نیز همچون سال‌های قبل، بی هیچ استناد و اتکا به هیچ تقویم و شناسنامه‌ای، #روز_اول_دی_ماه را روز فروغ، می‌نامم و یادش را گرامی می‌دارم.
شما هم اگر موافقید این روز را به نام روز فروغ نشر دهید و با این دو هشتک ما را همراهی کنید. #اول_دیماه_روز_فروغ
#روز_فروغ»
پ‌ن: بخش‌های داخل گیومه در شماره‌های (۱) و (۲) عیناً از مقاله‌ی “کاهنه‌ی مرگ‌آگاه”، نوشته‌ی یوسفعلی میرشکاک، نقل شده است.
داوود جهانوند – زمستان 99
