امیر پیرنهان شاعر و ترانهسرا، در آستانه سالروز میلاد افشین یدالهی ترانه‌سرای نام‌آشنای روزگار ما یادداشتی را در اختیار ترنم شعر قرار داده که در ذیل می‌خوانید؛
نوشتن از ترانه سرایی مثل دکتر یداللهی هم سخت است و هم نیست.
سخت است چون نمی‌توان تمامیت او را نوشت و سخت نیست چون حرف‌های زیادی برای گفتن وجود دارد.
امروز که در آستانه سالروز میلاد افشین یداللهی هستیم، دوست دارم به ابعاد و تاثیرات او در ترانه‌ی فارسی اشاره کنم.
در میان ترانه‌سراها کمتر کسی توانسته اندکی شبیه به دکتر باشد. شاید هم در انتهای این یادداشت به این نتیجه رسیدید که کسی نتوانسته نزدیک به او در ترانه حتی قدم بزند.
او غزل می‌نوشت و با پشتوانه‌ی شعر کلاسیک، توانست ترانه‌های ماندگاری را رقم و قلم بزند،
اما ماجرا آنجا خاص و جذاب می‌شود که در کارنامه‌ی کاری او در ژانرهای بسیار بسیار متفاوتی آثار موفق دیده می‌شود.
او در شب دهم غوغایی به پا می‌کند و در خوش‌رکاب نوع نوشتن را چنان تغییر می‌دهد که باور کردنی نیست ترانه‌سرای هر دو اثر یک نفر باشد.
فکر می‌کنم در اوایل دهه‌ی ۹۰ بود که تیتراژ سریالی به نام ” اُ مثبت” را شنیدم و خاطرم هست برای اولین بار بود در صدا و سیما یک آهنگ هیپ‌هاپ با مطلع: زندگی گله‌ای، آدمای فله‌ای… شنیده و در انتهای تیتراژ با تعجب اسم دکتر افشین یداللهی به عنوان ترانه سرا دیده می‌شد.
او از تمام چالش‌ها برای یک ترانهسرا سربلند بیرون آمده بود و این نکته، او را از تمام ترانه‌سراها برای من متمایز می‌کند.
بعدها همان ترانهسرا “وطنم ای شکوه پابرجا” را می‌نویسد و نظر شخصی من این است که سال‌های سال باید بگذرد تا ببینیم ترانه‌سرایی می‌تواند در این‌همه ژانر متفاوت چنین آثاری را بیافریند یا خیر؟!
کسی که موضوع تیتراژها را دوباره به یک موضوع جدی و لازم برای سریال‌ها تبدیل کرد و تهیه‌کننده‌ها و کارگردان‌ها در این موضوع تسلیم شدند که موسیقی و ترانه‌ی یک تیتراژ چقدر می‌تواند به بیشتر دیده شدن آن اثر کمک کند.
همیشه گفته‌ام که ترانهسرا در نوع خودش باید از کارگردانی، بازیگری، جامعه‌شناسی و روانشناسی علم و آگاهی داشته باشد و از این‌ها در خلق اثر خود استفاده کند و افشین یداللهی به خوبی از عهده انجام این کار برآمد و صد البته که شغل و تخصص اصلی او (روانشناسی) به وی در این راه کمک زیادی می‌کرد.
ماجرای زندگی دکتر یداللهی متاسفانه زود پایان یافت اما ماجرای آثاری که خلق کرد هنوز ادامه دارد و تاریخ قضاوت خواهد کرد که او تا کجا همچنان ماندگار خواهد بود و نام او در بین ترانه سرایان تاثیرگذار تا چه‌وقت خواهد درخشید.
امیدوارم توانسته باشم اندکی از هنر او را بازگو کرده باشم. همچنان معتقدم او می‌تواند الگوی بسیار مناسبی برای ترانه‌سرایان جوان‌تر باشد تا خود را به چالش بکشند.
امیر پیرنهان/ ۲۰ آذر ماه ۱۴۰۲
