جلال ملکشاه شاعر نامی کرد دار فانی را وداع گفت.
شامگاه شنبه (10 آبان ماه) جلال ملکشاه شاعر نامی کرد دار فانی را وداع گفت.
وی در سال 1330 خورشیدی در روستای ملکشاه، از توابع شهرستان سنندج چشم به جهان گشود و پس از گرفتن دیپلم ادبی شروع به سرودن اشعار ابتدا به زبان فارسی و سپس کردی نمود.
پس از بخش شعرهای فارسی در میان جامعه، توسط ماموران رژیم پهلوی دستگیر و روانه زندان شد و در آنجا نیز به دلیل تحمل شرایط سخت زندان، اشعارش را به توصیف این تلخی‌ها بکار گرفت.
جلال ملکشاه بیش از 14 سال به عنوان نویسنده و روزنامه‌نگار در بخش کردی مطبوعات فعالیت داشته است.
آثار ادبی فارسی وی به زبان‌های انگلیسی، فرانسه‌ای، روسی و عربی ترجمه و مورد توجه خوانندگان قرار گرفته است.
استاد «شیرکو بی کس» در مورد شعر ملکشاه می گوید: شعر ملکشاه سبب توسعه و پیشرفت زبان و ادبیات کردی شده و زبان او، زبان رسا و دقیق در صفحه ادبیات ما است. شعر او از دل برمی خیزد و بر دل می نشیند.
جلال ملکشاه با بزرگانی چون احمد شاملو رفت و آمد داشت نقل است که شاملو گفته بود اگر کسی در آینده در شعر فارسی حرفی برای گفتن داشته باشد جلال ملکشاه است.
وی به عنوان یکی از مطرح ترین شاعران کرد در زمینه شعر نو کردی شناخته می شود. یکی از آثار جلال ملکشاه کتابی با عنوان «زڕه‌ی زنجیری وشه دیله‌کان / نالهٔ زنجیر واژگان اسیر» است که در برگیرنده شعرهای کردی شاعر است و در سال ۱۳۸۳ در سنندج به چاپ رسیده است.
این شاعر نامدار کرد در شامگاه روز شنبه در سن 69 سالگی به دلیل کهولت سن دار فانی را وداع گفت و برای همیشه مشتاقان شعر کردی را ترک کرد.
