شعر شیعی از صفویه به بعد دلنشین‌تر شد

بیات در ادامه گفت: جریان دیگر شعر عرفانی است که عرفا از طریق دیگر به حضرت امیر رسیدند. تمام سلسله‌های معنوی که می‌شناسیم نسب خود را به امیرالمومنین می‌رسانند و از حضرت امیر به پیامبر، یعنی در ظاهر می‌گویند ما سنی‌مذهب هستیم و در اوایل منظومه‌هایشان چهار خلیفه را مدح می‌کنند اما درمورد نسب معنوی‌شان، ولایت امیرالمونین را به وضوح می‌بینیم. برای مثال شعر مولوی که می‌گوید «تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود» که برخی باور ندارند که این شعر برای مولوی سنی‌مذهب بوده است. بسیاری از بزرگان هم بر شیعه بودن این شعرا اذعان داشته‌اند اما تقیه می‌کرده‌اند. منظومه‌های تخیلی داستانی از جمله رستم‌نامه را داریم که رستم به دست حضرت علی مسلمان می‌شود و خدمت حضرت سلیمان می‌رسند اما علت شکل‌گیری این منظومه‌ها را واقعا نمی‌دانم، اما گمان‌هایی که وجود دارد این است که دوست دارد کاری در این خصوص انجام دهد اما قدرت تحلیل ندارد و اصولا چیزی که با داستان همراه شود ماندگار می‌شود برای مثال حدیث کسا برگرفته از آیه تطهیر است که کاملا واقعی است اما صورتی که ما می‌شناسیم و در ملحفات مفاتیح آمده در دوره صفوی آمده‌ات که با تغییراتی همراه بوده و در اصل داستان در خانه ام‌سلمه است اما در حدیث کسا در خانه حضرت فاطمه است. در واقع از آن بحث‌های کلامی گسترده به شکل داستانی و روایت‌گونه می‌رسیم.