وی ادامه داد: این اشعار پیرامون مضمون لطیف زنانه سروده شده‌اند و بیشتر نگاه فردی‌ام به جهان و مسائل انسانی را نشان می‌دهند و بیشتر خوانندگان زن می‌توانند با این اشعار همذات‌پنداری کنند.
این شاعر با اشاره به آغاز انتشار نخستین اشعار و یادداشت‌هایش تشریح کرد: از دهه هشتاد شروع به نوشتن کردم اما تعداد زیادی از آثارم را از بین بردم و از انتشار آنها صرف نظر کردم چرا که تصور می‌کردم دلنوشته‌ای بیش نیستند و به دلیل حساسیت‌هایی که در این حوزه دارم چاپ مجموعه شعرم به تعویق افتاد.
زارع ادامه دهد: اما از دهه نود احساس کردم اشعار و نوشته‌هایم علاوه بر خودم برای دیگران هم خواندنی و جذاب خواهد بود. بنابراین تصمیم گرفتم آنها را منتشر کنم. نخستین مجموعه شعرم با عنوان «نام من آیدا نیست» سال ۱۳۹۷منتشر شد.
وی درباره ویژگی‌های شعرهای دومین دفتر شعرش اظهار داشت: «زخم‌هایم را می‌بوسم» نماد صلح و آشتی است چرا که به ما می‌آموزد از اتفاق‌هایی که در گذشته رخ داده و زخم‌هایی که در اثر آن به وجود آمده، عبور کنیم و خودمان به خودمان التیام ببخشیم و منتظر شخص بیرونی نباشیم.
این شاعر عنوان کرد: زخم‌هایم را می‌بوسم چرا که برای من ارزشمند هستند و من را به جایگاهی که هم‌اکنون در آن قرار دارم رسانده‌اند.
این شاعر در پایان یادآور شد: تاکید بیشتر من در این شعرها بر احساسات ما آدم‌ها در برخورد با مسائل انسانی بوده است.
در یکی از اشعار این مجموعه می‌خوانیم:
بی‌قرار که‌ام؟بی‌قرار چه‌ام؟
به تکه‌های کم شده‌ام فکر می‌کنم
به ریشه‌های عمیق، به طرح‌واره‌ی رها شدگی
این منم که دست‌های خودم را گرفته‌ام
در مسیرهای طولانی گذشتن از گذشته‌های دور
در عبور از جاده‌های ناهموار دل‌بستگی
این منم که روبه‌روی خودم ایستاده‌ام
ایستاده‌ام
ایستاده‌ام
و گفته‌ام خداحافظ
با صدای آرام لرزانی که اندوهش را
در تمامی من تکثیر کرده‌است
آه… بی‌قرار که‌ام؟
محبوبه زارع متولد ۱۳۵۹ در تهران است. دومین دفتر شعر او با عنوان «زخم‌هایم را می‌بوسم» در ۱۰۰ صفحه توسط انتشارات سیب سرخ مجوز انتشار را دریافت کرده و مراحل نشر را طی می‌کند.
