بیگدلی: من شاعر شعر اجتماعی هستم

با توجه به وضعیت اقتصادی و با توجه به تعطیل شدن روزنامه ها به خاطر شرایط اقتصادی، بودجه چاپ ماهنامه سکوی شعر از کجا تامین می شود و اصلا چرا در عصر اینترنت به سراغ نشریه چاپی رفتید؟

مدتی ست که شاعران همین سوال را می پرسند. از همین تریبون اعلام می‌کنم که وجه اعتباری ماجراست. در بخش تحریریه و چاپی من و جناب امینی اعتباراتی داریم و با عده ای دیگر کنار هم جمع شدیم. بسیاری از دوستان از منفعت مالی خود گذشتند و با دوستی و معرفت به اعتبار ما افزودند. قطعا هیچ کاری در بدترین شرایط نشدنی نیست. در روزگار زمین خوردن مطبوعات هم با برنامه ریزی می توان به هدف رسید. تجربه ثابت کرده هر کاری با برنامه ریزی به هدف می رسد. شاید بسیاری از دوستان که خواستند نشریه بزنند و نتوانستند، ریسک، تلاش کافی و زحمات شبانه روزی نداشتند. اما حلقه اتصال و روابط اعتبار است که ما توانستیم انجام دهیم. چاپ کردن یک مجله فقط 25 درصد ماجرای تهیه آن است. مابقی المان های دیگری چون منابع، محتوا، پخش و تبلیغات است. اگر می گویند یک پروژه فقط به دلیل نبود بودجه مالی محقق نمی شود بسیار خنده دار است. ما هم سرمایه اولیه گذاشتیم اما سرمایه گذاری خیلی زیادی نبود. ولو اینکه تا امروز این سرمایه با چند برابر بیشتر به ما بازنگشته است. بهرحال بنیان‌گذار این ماجرا من بودم و از تیم 23 نفره سکوی شعر هم بسیار متشکرم که با تمام وجود فعالیت کردند.