سجادی: بعد از سال ها سکوت شعری ام را شکستم

عباس سجادی شاعر شناخته شده تر است یا عباس سجادی مدیر؟

ترجیح من عباس سجادی شاعر است. چراکه مدیریت را می توان به دست آورد. اما شعر را خیر. شعر جایگاه معنوی بالایی دارد. شعر کم ابزار ترین و البته سخت ترین هنر است و باید با احتیاط در آن قدم گذاشت. دوست دارم شاعر باشم هرچند که در حوزه مدیریت فرهنگی هم با اعتقاد عمل کردم و وقتی به پشت سر نگاه می کنم، به خودم نمره قبولی می دهم.
 

شما جزو مدیران بی حاشیه ای هستید که همیشه به شما مثبت نگاه شده و برخلاف مدیرانی که پس از مدتی برکنار می شوند، زمان طولانی در هر سمت داشتید.

من همیشه خود را وقف هنر کرده ام. هیچوقت وابسته به گروه یا جناحی نبوده ام. سعی کردم از رنگ های تعلق به دور باشم. همیشه در پی تامین نگاه مردم بودم. خواست و رضایت عمومی برایم مهم است. میز برایم معنا ندارد. ارباب رجوع، ارباب ماست که به ما رجوع کرده است. ما همیشه سعی کردیم از رفتارهای احساسی و شعاری به دور باشیم. من به عنوان مدیر فرهنگی باید با توجه به اختیاراتی که دارم به امور فرهنگی بپردازم و در پی اشاعه فرهنگ باشم.
 

در طول 6 سال مدیریت بنیاد آفرینش های نیاوران چه فعالیت هایی برای این فرهنگسرا انجام داده اید؟

فرهنگسرای نیاوران را از دو وجه عمرانی و محتوایی احیا کردیم. اینجا سازه ای فرسوده و به عنوان میراث فرهنگی هم ثبت شده است. با پیگیری های مداوم، نماینده معمار اصلی را پیدا کردیم تا بدون درنظر گرفتن اصول معماری، دخل و تصرفی در این سازه قدیمی و مدرن نداشته باشیم. تعدادی از نواقص داخل سالن ها و گالری ها و حتی محوطه را برطرف کردیم.
در بخش محتوایی نشست های جدی ادبی و حتی موسیقی و هنرهای تجسمی را احیا کردیم. سالن کوچکتر را به تئاتر کودک اختصاص دادیم. جلسات سه شنبه های نیاوران و در پی آن جشنواره شعر نیاوران را در پنج دوره، کلاس های داستان نویسی و داستان خوانی، جلسات رمز طنز با حضور ابوالفضل زرویی نصرآباد، کلاس های عروض و قافیه و کارگاه ترانه و مینیمال را برگزار کردیم. امروز هم به صورت مستمر سه شنبه های نیاوران برگزار می شود. نمایشگاه های بین المللی، جلسات معماری، برنامه های هفته های فرهنگی، برگزاری بزرگداشت های شخصیت ها در حوزه های مختلف برگزار و در نهایت احیای انتشارات نیاوران بود که در این بازه 6 ساله 18 عنوان کتاب منتشر کردیم.

 
شروع جلسات با استاد محمد سلمانی انتخاب بسیار خوب و مفیدی بود. به طوری که هم به نفع دو طرف و هم به سود جامعه شعری بود. تا اندازه ای که سه شنبه های نیاوران را به یکی از معتبرترین جلسات ادبی تهران تبدیل کرد. انتخاب استاد سلمانی چگونه شکل گرفت؟
 
بله همینطور است. استاد سلمانی در حوزه کاری خود متخصص است. بسیاری از افراد مشهور در این عرصه هستند که انقدر در جلسات گوناگون شرکت کردند که برای مخاطبان عادی شدند. گاهی اوقات دم دستی تلقی شدن اصلا خوب نیست. مبتذل بودن بد نیست اما ابتذال از دم دستی بودن آغاز می شود. استاد سلمانی هیچوقت جلسه یا کارگاهی نداشت و در جلسات شعر هم جز در موارد اندکی شرکت نمی کرد. ضمن اینکه دوستی 30 ساله من با او و اعتماد او به بنده این همکاری جدید را تشکیل داد. تردیدی نیست که بخش عمده توفیق جلسات سه شنبه های نیاوران از برکت وجود استاد سلمانی و به نام اوست و هر زمان و در هر کجا که بخواهد می تواند آن را برگزار کند. چراکه گاهی به شخص محور بودن معتقدم. همانطور که رمز طنز را برای شخصی مثل زرویی نصرآباد راه اندازی کردیم و بعد از فوت وی نیز جلسات ر ادامه ندادیم. این ها جواهر هستند. همان دکمه طلایی که باید برایشان کت بدوزیم. مدیر فرهنگی باید چنین مسئولیت هایی داشته باشد. مدیر باید ایده آلیست و تحول گرا باشد. من رئیس نیستم. مدیر فرهنگی هستم و فعالیت های فرهنگی را با توانمندی انسان ها انتخاب می کنم و به آن ها اختیارات کامل می دهم.